Przyznam szczerze, iż zapowiedź Cronos: The New Dawn w październiku 2024 była dla mnie sporym zaskoczeniem. Bloober Team musiał bowiem prowadzić dwa duże projekty równolegle, toteż premiera zaledwie rok po debiucie odświeżonej wersji Silent Hill 2 jest jeszcze bardziej imponująca. Jak deweloperzy wykorzystali zdobyte doświadczenie? I czy aby na pewno na wszystko starczyło czasu? Niech niniejsza recenzja udzieli Wam wyczerpujących odpowiedzi.
Gears of War na Playstation 5 brzmiało jeszcze nie tak dawno niczym coś nierealnego – żart, który można było zamieszczać w social mediach z okazji 1 kwietnia. Jednak obecnie krajobraz wojen konsolowych wygląda zgoła inaczej niż chociażby w 2023 r., czy nawet 2024 r. Zapewne dlatego Microsoft, na potrzeby swojej nowej strategii – zlecił The Coalition stworzenie kolejnego remastera, tym razem także dla konkurencyjnego obozu. Jak wypada ponowne spotkanie z blisko dwudziestoletnim klasykiem? Przekonacie się o tym w niniejszej recenzji.
Jesteśmy przekonani, że jako miłośnicy gier wideo i szeroko pojętej popkultury rozdzielacie swój wolny czas na sesje z PC lub konsolą, zgłębianie kinematografii, albo zapuszczanie się w świat lektur. Trwający obecnie wakacyjny okres sprzyja szczególnie tej ostatniej formie, toteż zachęcamy Was serdecznie do zapoznania się z naszym skromnym zestawieniem dziesięciu książek związanych z branżą, które warto poznać.
Zaryzykuję stwierdzenie, że Death Stranding to jedna z najoryginalniejszych marek, jakie pojawiły się na rynku gier wideo w ciągu ostatniej dekady. Pierwowzór, mimo pozytywnego odbioru, zdawał się tytułem, który spolaryzował audiencję i przez jednych był uwielbiany, a przez innych już niekoniecznie. Wynika to m.in. z nietypowych założeń samej rozgrywki, na co firmy w segmencie AAA zdecydowanie nie mają odwagi, przez wzgląd na aspekty finansowe i zbyt duże ryzyko. Dlatego tym bardziej powinniśmy cieszyć się, że Kojima Productions jeszcze raz udało się porozumieć z Sony i wspólnymi siłami stworzyć sequel.
Niewiele jest na świecie serii gier, które potrafią być tak plastyczne, żeby utrzymywać przyzwoity poziom i wzbudzać zainteresowanie graczy przez ponad trzy dekady. A tego właśnie dokonuje nieśmiertelny Doom, którego najnowsza odsłona, The Dark Ages, stanowi domknięcie nowożytnej trylogii. Jak wyszło tym razem? Odpowiedź znajdziecie w niniejszej recenzji.
The Precinct było jedną z najbardziej oczekiwanych przeze mnie gier indie w tym roku przez wzgląd na pozornie ciekawy gameplay, dobrą atmosferę oraz pozytywny wydźwięk wersji demonstracyjnej na Steam. I kiedy już przyszło mi zmierzyć się z ostateczną wersją tytułu, zdałem sobie sprawę, iż będzie to coś więcej, aniżeli kolejny, żmudny dzień na drogówce.
Ostatnie lata w gamedevie to istny rollercoaster dla wielu deweloperów gier wideo, którzy musieli sprostać dynamicznie zmieniającej się sytuacji na rynku. Problemy dotknęły również twórców Revenge of the Savage Planet, a mimo wszystko udało im się stworzyć nie tyle leniwą kontynuację, ile pełnoprawny sequel, stawiający na zupełnie nowe rozwiązania. Czy warto było czekać? Tego dowiecie się z naszej recenzji.
Łowcy, klasyczne strzelanki przeżywają ostatnio prawdziwy renesans i raczej nikogo nie dziwi, że wiele osób wyczekuje premiery DOOM: The Dark Ages, która nastąpi już 15 maja bieżącego roku. Podczas gdy id Software szykuje się do hucznego debiutu swojej strzelanki, my pozbieraliśmy do kupy te kultowe gry FPS lat 90. reprezentujące serię (i rzecz jasna te nowsze), tworząc dla Was ranking gier DOOM, do którego, mamy nadzieję, chętnie się odniesiecie.
Tegoroczna odsłona MotoGP jest już trzynastą grą z serii, którą firma Milestone nie tylko tworzy, ale również wydaje. I z pewnością nie będzie to pechowa trzynastka, ponieważ twórcy odważyli się wprowadzić kilka istotnych zmian, a fani serii powinni je docenić. Tylko czy to faktycznie wystarczy? Odpowiedź znajdziecie w niniejszej recenzji.
Microsoft na dobre rozpoczął wydawniczą ofensywę i bombarduje nas kolejnymi tytułami na wszystkich frontach – nie tak dawno jeszcze pierwsze gry z katalogu firmy trafiły na platformę Nintendo, na dniach posiadacze PS5 zagrają w Indiana Jones i Wielki Krąg oraz w Forza Horizon 5, a tymczasem na horyzoncie widać kolejne nowe IP, dedykowane ekosystemowi giganta z Redmond. Mowa o uroczym South of Midnight spod ręki Compulsion Games, które błyszczało w przeszłości na pokazach dzięki nietypowej stylistyce i poklatkowym animacjom. Czy premierowa wersja ma w sobie ten blask? Odpowiedź znajdziecie w niniejszej recenzji.
Dla Ubisoftu Assassin’s Creed: Shadows to „Ubi or not Ubi”. Niegdyś niewinna parafraza szekspirowskiej maksymy, będącej dziwnym tworem marketingowym firmy, obecnie aż nazbyt dokładnie wpisuje się w jej lichą kondycję uwarunkowaną szeregiem błędnych decyzji oraz czynników zewnętrznych, przez co to w słynnej serii o skrytobójcach upatruje się teraz nadziei na lepsze dni. Czy francuski gigant złapie choć trochę wiatru w żagle w ciągu nadchodzących tygodni? Tego nie wie nikt, natomiast dla nas najważniejsze pytanie brzmi – czy to jest dobra gra? Odpowiedź znajdziecie w niniejszej recenzji.
Blisko sześć lat procesu twórczego. Pierwsza gra AAA spod ręki Obsidian Entertainment od czasu pojawienia się nowego właściciela i dołączenia do Xbox Game Studios. Tytuł współdzielący to samo uniwersum, co uznane Pillars of Eternity. W końcu zaś pełnoprawny, duchowy spadkobierca The Elder Scrolls V: Skyrim. Na papierze wszystko prezentowało się naprawdę wyśmienicie i nie sposób było przejść obok Avowed obojętnie. Produkcja szybko stała się jedną z najjaśniejszych gwiazd nowego katalogu Xboxa. Czy mamy ostatecznie do czynienia z nowym klasykiem? Tego dowiecie się z niniejszej recenzji.
Parafrazując najlepszy tagline w historii kina, w goglach nikt nie usłyszy Twojego krzyku. I niech niniejsza recenzja Alien: Rogue Incursion Was o tym dobitnie przekona. Mamy bowiem do czynienia z kolejną niezłą grą VR, której jednak nie sposób nazwać idealną.
Przyznam otwarcie, iż do samego końca nie byłem pewien, czy Indiana Jones i Wielki Krąg zdoła godnie pożegnać 2024 rok, będąc w zasadzie ostatnią, tak dużą premierą mijających 12 miesięcy. Niech niniejsza recenzja ostatecznie rozwieje wszelkie wątpliwości.
Przed Wami recenzja Stalker 2: Heart of Chornobyl – brzmi niewiarygodnie, prawda? Wiele osób nie wierzyło w zmartwychwstanie tego projektu i jest to w pełni uzasadnione. Dzisiaj w końcu odpowiemy sobie na pytanie, czy warto było tyle czekać.
Pomimo kryzysu w segmencie gier AAA, który ewidentnie przetacza się ostatnio przez branżę, zaryzykuję stwierdzenie, że żyjemy w naprawdę dobrych czasach, kiedy to praktycznie każdy może tworzyć własne projekty. I o ile najwięksi wydawcy nie są skorzy do podejmowania ryzyka i wprowadzania szeroko zakrojonych innowacji do swoich flagowych marek, tak rynek indie, jak i ogólnie pojętej sceny garażowej nieustannie pozwala cieszyć się tytułami stawiającymi na nietypowe rozwiązania. Zawdzięczamy to przede wszystkim świeżym konwencjom opartym na krzyżowaniu się najrozmaitszych gatunków, czego wypadkową są nowe patenty oraz mechaniki. Tak rozległa ewolucja obradza w kolejne podgatunki gier, które zdobywają popularność i uznanie graczy głównie za sprawą umiejętnego wykorzystywania przez nie dziedzictwa medium elektronicznej rozrywki. Jednym z takich znamienitych zjawisk jest właśnie główny temat naszego artykułu. Dziś dowiecie się co to i jakie są najlepsze gry metroidbrainia.
Być może patrząc na tytuł gry, skojarzycie go automatycznie z opowiadaniem Herberta George’a Wellsa albo klasykiem ze srebrnego ekranu z 1977 roku. Niech Was jednak intuicja nie zwodzi na manowce, gdyż omawiane w niniejszej recenzji Empire of the Ants, nie ma z nimi zbyt wiele wspólnego. Dzieło Tower Five inspirowane jest bowiem cyklem powieści The Trilogy of the Ants Bernarda Werbera.
Tak, oni znowu to zrobili – jesienna gorączka hitów bez nowego Call of Duty nie ma racji bytu w naszej rzeczywistości. Po tej serii można się już spodziewać wszystkiego, ale czy ktokolwiek byłby w stanie założyć się o to, że Black Ops 6 zwyczajnie dowiezie?
Odrestaurowanie klasyka japońskiej myśli developerskiej przez polskie studio, mające na koncie gry w duże mierzej co najwyżej poprawne, brzmiało niczym żart. Pierwsze materiały wideo kładące nacisk na nieodpowiednie akcenty dodatkowo rozjuszyły fanów oryginału, podburzając tym samym wiarę w Bloober Team. Ostatecznie nadeszła ta upragniona chwila, niech więc wybrzmi to tak naturalnie, jak to tylko możliwe – oto recenzja Silent Hill 2 Remake, gry, która demonstruje, jak bardzo mylące potrafią być pozory.
Frostpunk 2 to zdecydowanie najgorętsza polska gra w tym roku, mimo że jej świat przedstawiony jest skuty lodem i leży na totalnie przeciwległym biegunie. Niech poniższa recenzja pomoże Wam zadecydować czy warto wybierać się do miejsca, w którym idzie zamarznąć na śmierć.
Z grami opartymi na dziełach spoza ekosystemu elektronicznej rozrywki bywa różnie. I choć powyższy tytuł z wiadomych względów może brzmieć dla Was znajomo, to niech niniejsza recenzja Disney Epic Mickey: Rebrushed zobrazuje dokładnie, z czym mamy tutaj do czynienia.
Od wirtualnej rzeczywistości przez demo technologiczne, zaprojektowane z myślą o kontrolerze Sony DualSense, aż po pełnoprawną produkcję – czy Astro Bot ma szansę dołączyć do panteonu największych tuz PlayStation? Odpowiedź na to pytanie znajdziecie w niniejszej recenzji.
Blisko pięć lat od pierwszej zapowiedzi przyszło nam czekać na kontynuację jednej z najbardziej kultowych niezależnych produkcji minionej generacji. W niniejszej recenzji Senua’s Saga: Hellblade II znajdziecie odpowiedź na pytanie, czy cierpliwe oczekiwanie zostało faktycznie wynagrodzone.
Nowy kalendarz wyścigowy w świecie motocykli oznacza również kolejną iterację MotoGP. Niech niniejsza recenzja MotoGP 24 podpowie Wam, czy warto zainteresować się bieżącym sezonem. Zwłaszcza jeśli macie już doświadczenie z poprzednimi odsłonami. Bądź też… nigdy ich nie dotykaliście.
Zaryzykuję stwierdzenie, że Pacific Drive to jedna z najbardziej wyróżniających się produkcji wydanych w ostatnich latach. Już dawno nie grałem w tytuł, który wnosiłby tak wiele świeżości do gatunku survivali. Niniejsza recenzja przybliży Wam, czym dokładnie okazał się debiut od Ironwood Studios, oraz dlaczego niektórzy mogli minąć się z oczekiwaniami. Zapraszamy do lektury!