Najbardziej wzruszająca gra ?

[smugglersun]

Wzruszyłem się przy 3 odcinku Life is Strange i przy jednym z zakończeń pewnego Barona w Wiedźminie 3. Tak to raczej średnio. Ewentualnie to złe zakończenie w Wiedzminie można potraktować za takie "dla uronienia łezki przez fanów" ale to jest samo zakończenie a nie gra. Też grając w To the moona jakoś wzruszony nie byłem, może dlatego, że nie potrafiłem wczuć się w te piksele

[Mirq]

U mnie na pierwszym miejscu to the moon, zdecydowanie najbardziej wzruszające i refleksyjne.

Potem długo nic.

LiS miało swoje momenty, końcówka po której czułem, że coś się skończyło i juz nie wróci.
Teraz zacząłem grać w "The cat lady" i zaczyna się robić poważnie i momentami creepy a momentami refleksyjnie.

No i jeszcze Valkyria Chronicles i:

Spoiler:ukryjpokaż

śmierc Isary

[Bartes21]

The Darkness 2, momenty w szpitalu psychiatrycznym były smutne moim zdaniem.

[spqpl]

Zdecydowanie zakończenie Red Dead Redemption. Po takim czasie "zżycia" się z postacią jest wręcz okrutne.

[LEITHREAS]

Ja generalnie łatwo smutam w grach, filmach. Z moich najlepszych, co pamiętam gier i momentów to zakończenie Silent Hill 2, to było tak dobre, że teraz na wspomnienia oczy się świecą. A widzę, że niewiele osób wspomniało tą grę, to jak ktoś ma możliwości to polecam, bo prócz tego oczywiście horror nie na żarty.

Spoiler:ukryjpokaż

Chodzi o list Mary, ale również wcześniej cała gra buduje napięcie i wprawia w smutny nastrój, że po prostu przy liście płakałem, tak mi się spodobało

Drugim momentem, który wspominam mówiąc, że był jednym z najlepszych doświadczeń z gier to końcówka z Call of Juarez Więzy Krwi, negocjacje i coś czego jednak się w życiu bym nie spodziewał, piękny moment.

Spoiler:ukryjpokaż

Szczególnie dla mnie, jestem dosyć bogobojnym człowiekiem i kiedy najmłodszy z braci McCall, ksiądz strasząc starszego, że też ma pod płaszczem broń i nie zawaha się jej użyć żeby za wszelką cenę pojednać starszych braci i przez to zostaje zabity... A wtedy spod płaszcza wypada mu Biblia. Jak na gry, w które gram to w życiu bym się nie spodziewał

The Last of Us mimo lekkiego zawodu za pierwszym razem (nie tego się spodziewałem) przechodząc później jeszcze kilka razy doceniam fabułę i oczywiście jedna z najlepszych gier w moim życiu i tak samo wzruszająca, cała ta podróż jest piękna.

Końcówka Red Dead Redemption jak wyżej wszyscy.
Wiedźmin 3

Spoiler:ukryjpokaż

Gdy Geralt spotyka Ciri

Soma i Enslaved Odyssey to the West. Dłuższy spojler w środku, bo obydwie skończyłem tych wakacji

Spoiler:ukryjpokaż

cała ta podróż, gdy się dowiedziałem, że Simon jest tylko skanem mózgu w ciele robota (później się okazuje, że jednak nie robota) to przestałem mieć ochotę na kontynuowanie celu misji. Po prostu nie ma wg mnie sensu żeby skany ludzi, które nie mają ciała ani duszy istniały we wszechświecie. Nie są podatne na czas, a to znaczy, że istniałyby nieskończenie długo. Ludzkość wtedy wymarła, kontynuowanie trwania poprzez komputerowe projekty nie podatne na śmierć (?) jest zaprzeczeniem ludzkości. A może jest to wyobrażenie nieba jako skonstruowanie niebytu bez pomocy Boga? Tylko, że błąd wciąż polega na wąskiej grupie dopuszczonych

Podobnie jest w Enslaved, tylko że tam nasza bohaterka zniszczyła komputer dający nam poczucie bezpieczeństwa, szczęścia itp. Zniszczyła, bo ludzkość zamknięta w takiej kapsule nigdy nie ma szansy odtworzyć społeczeństwa, naprawić swoich błędów, była to wieczna iluzja stworzona przez system żeby jeszcze bardziej ludzkość stała się bezsilna? Tak robić nie można, bez pracy nie ma kołaczy.

To the Moon, Heavy Rain, Dead Space.

[vrook]

The Last of Us mimo lekkiego zawodu za pierwszym razem (nie tego się spodziewałem) przechodząc później jeszcze kilka razy doceniam fabułę i oczywiście jedna z najlepszych gier w moim życiu i tak samo wzruszająca, cała ta podróż jest piękna.

Kilka końcowych godzin tej gry (mniej więcej od końca ósmego rozdziału) jest tak intensywne emocjonalnie, że aż zastanawiałem się, czy nie przestać grać, bo bałem się, co spotka postaci, z którymi tak się zżyłem.

[Matt3rs]

Wiedzmin 3 i MGS są najbardziej wzruszające, bo nie da się ich zapomnieć i przeżyć jeszcze raz...

[Primo]

Trails of Cold Steel II i

Spoiler:ukryjpokaż

Crooooooow!!! a przede wszystkim to jak wszystko poszło i tak na marne

[TheLastJedi]

Własnie skończyłem Unravel i zapociły mi się oczy. Ta muzyka... człowiek przezywa katharsis. Unravel jest tak blisko sztuki jak tylko gra może być. Polecam sprawdzić jak kiedyś kupicie origin access, chociażby żeby posłuchać tej muzyki która łapie za serce.

[MSKOTOR]

No i jeszcze Valkyria Chronicles i:

Spoiler:ukryjpokaż

śmierc Isary

Nazwij mnie brutalem, ale to mnie akurat rozbawiło. Bo było oczywiste, że nadejdzie i cała postać była wyraźnie budowana do takiego "łapania za serce" w pewnym momencie fabuły. Nic nieprzewidywalnego : P

[Mirq]

No i jeszcze Valkyria Chronicles i:

Spoiler:ukryjpokaż

śmierc Isary

Nazwij mnie brutalem, ale to mnie akurat rozbawiło. Bo było oczywiste, że nadejdzie i cała postać była wyraźnie budowana do takiego "łapania za serce" w pewnym momencie fabuły. Nic nieprzewidywalnego : P

Nie masz serca, podwójnie wręcz... bo już mi o tym pisałaś jak chwaliłem valkyrie w innym topicu

[Omega]

Zazwyczaj mnie gry w ogóle nie wzruszają, rzadko kiedy powodują coś innego niż myśl typu "eh, ta postać i tak mnie wkurzała", jednakże ostatnie momenty Eternal Senia miały to coś, a rozgrywka i długość były w sam raz, aby nie zanudzić i jeszcze móc wczuć się w historię(3-4h). No i kilka zakończeń, ale nie spoileruję, więc łapcie tutaj

Spoiler:ukryjpokaż

Nie ma happy endu według mnie.

[=Daazzz^^=]

Ciężko znaleźć jakąś grę która nie została już wspomniana ale

Dust: An Elysian Tail - końcówka wyciska łzy, zresztą cała gra ma wiele wzruszających momentów

Spoiler:ukryjpokaż

https://www.youtube.com/watch?v=-HTHsWxo1sc

STAR WARS: The Force Unleashed - końcówka z Juno i Generałem Kota

Spoiler:ukryjpokaż

4:33 https://www.youtube.com/watch?v=7hcg1DarMEk

Game of Thrones - nie tyle wzruszająca co bardzo smutna historia jednego z bohaterów (Mors Westford), szczególnie gdy dowiadujemy się kto jest odpowiedzialny za śmierć jego rodziny.

[otis_d]

W moim przypadku to zdecydowanie końcówka pierwszego sezonu The Walking Dead od Telltale. Obserwując zakończenie i musząc dokonać ostatniego wyboru miałem autentycznie łzy w oczach.

[GThoro]

Może nie wzruszające momenty, ale ruszające na tyle, że pociągnęły pewną strunę. Na ogół questy nie porywają w grze, bo już widziało się to i tamto i ciężko mnie zaskoczyć.

Avernum V (chyba V ) - był taki quest dla ogrów, gdzie pod koniec się dowiadywałeś, że zostało się przez nich wykorzystanym do ich własnych, niecnych celów. Tak mnie to ruszyło, że nie wykonałem tego questa tak, aby zgarnąć jak najlepszą nagrodę, ale w zamian wyrżnąłem wszystkie ogry. Ciężko było, ale satysfakcjonująco.

Elder Scrolls Online - ot jakiś queścik z doprowadzeniem babki do męża, do obozu uchodźców przed plagą, którzy skryli się w krypcie. Sama się boi bo po drodze pełno szkieletów. Zaprowadziłem ją tam, zostawiłem i miałem znaleźć jej męża (bo nigdzie go w obozie nie było). Coś mi tam bardzo, ale to bardzo podejrzanie wyglądało. Mimo to poszedłem szukać tego męża, a jak wróciłem to już jej nie było, bo... przerobili ją na mięsko - to był obóz ludzi na tyle zdesperowanych i głodnych że zaczęli zjadać się nawzajem. A można było jej tam nie zostawiać i tak bardzo chciałem zrobić load... Do tego na zakończenie questa dostaje się pamiątkę... tajemniczy worek z mięsem...

[MSKOTOR]

No i jeszcze Valkyria Chronicles i:

Spoiler:ukryjpokaż

śmierc Isary

Nazwij mnie brutalem, ale to mnie akurat rozbawiło. Bo było oczywiste, że nadejdzie i cała postać była wyraźnie budowana do takiego "łapania za serce" w pewnym momencie fabuły. Nic nieprzewidywalnego : P

Nie masz serca, podwójnie wręcz... bo już mi o tym pisałaś jak chwaliłem valkyrie w innym topicu

Nie pamiętam, żebym komentowała Ale to tylko pokazuje, że moje zdanie jest gruntowanie wyrobione

[OberstPrymas]

Przeglądnąłem szybko temat i część już padła (Life is Strange i Wiedźmin 3), ale nie zauważyłem żeby ktokolwiek wspomniał o zakończeniu drugiego DLC do Bioshocka 3 (Burial at Sea).

Spoiler:ukryjpokaż

Nie dość, że historia zatoczyła piękne koło - a jako fan serii czułem się przeszczęśliwy - to dodatkowo śmierć "ostatniej" Elizabeth wycisnęło ze mnie wszystkie łezki. Do dzisiaj jak słyszę "La Vie En Rose" Edith Piaf to zaliczam małą śmierć w środku. Pamiętam nawet że szukałem w internecie teorii, że Elizabeth jednak przeżyła i znalazłem nawet tzw. "vita-chamber theory", która podtrzymała mnie w nadziei.

[sharaku]

Stanowczo Valiant Hearts. Jeśli ktos na tym nie płakał to nie ma serca ~~

[Męczyciel]

@sharaku

Nie mam serca. Dwa - trzy dni temu skończyłem Valiant Hearts, ogólnie bardzo przyjemna (mimo tematyki...) odskocznia od tytułów AAA. Dopiero pod koniec poczułem sympatię do Karla i jego rodziny... Jednak wcześniej - meh, choć liczyłem na wzruszenie, pyłek w oku itp. itd. Grę ogólnie polecam, lecz zimny s... sknera jak ja zostanie niewzruszony. Bywa. Mimo wszystko czekam na drugą część. Btw: Soundtrack jest WSPANIAŁY. Naprawdę warto przesłuchać.

Co do tematu, nie będę oryginalny i powiem, że Wiesiek 3. Baron był totalnym patałachem i takim owakim, ale moim owakim! Szkoda jak diabli...

Innych grzechów nie pamiętam.


PS. Może "ciut" Bastion, ta wszechobecna samotność i piosenka:

https://www.youtube.com/watch?v=Jz8c17upEwM

Kolejne małe arcydzieło.

[sharaku]

@Męczyciel

Co do Valiant Hearts to mnie trochę rozgrywką zmęczyło. Mnie jednak za serce najbardziej złapała historia Emila, szczególnie na sam koniec.

Jeśli chodzi o Bastion to muszę się zgodzić.

Nie wiem czy grałeś w Transistor (kolejna gra tych samych twóców), ale tam soundtrack, wszechobecna samotnosć i smutek są na jeszcze wyższym poziomie.
https://www.youtube.com/watch?v=vFrjMq4aL-g